Comments (0)

By ksalib, April 12, 2014 8:32 pm

The Persian Circle presents:
انجمن سخن در دانشگاه شیکاگو تقدیم می کند

Prof. Mehdi Harandi / مهدی هرندی

The Robâ‘i: The ancient (forever new) song of Persian poetry
رباعی: کهن سرود همیشه نوی شعر پارسی

Wed. April 16, 5:00–6:30pm
Pick 222, 5828 S University Ave

Emeritus professor of computer science, University of Illinois (Urbana-Champaign), Dr. Harandi has been an educator/researcher for nearly 40 years and a (Persian) poet for more than 50 years. He has published two volumes of his poetry and is now preparing another volume for publication. Since retirement, he has found extra time to devout to study of and research in all things related to the Persian language, from the Avesta to the present day.

چکیده‌ی گفتار:

دو‌بیتی‌، و نوع خاص آن، رباعی، مردمی‌ترین، همگانی‌ترین و یکی از کهن‌ترین انواع شعر پارسی است. ناب‌ترین جلوه‌های فرهنگ و اندیشه‌ی ایرانی‌ در دوبیتی‌های فارسی‌ متبلورند. کوتاهی دوبیتی (رباعی) به آن اجازه داده است که در قالبی کهن، با به کار گرفتن اندیشه‌ها، تصویر‌ها، و واژگان نو، همواره نو بماند. بسیاری از شعر‌پژوهان بر این باورند که دوبیتی (رباعی) ریشه در شعر پارسی قبل از اسلام دارد. آنچه بی‌ تردید میتوان گفت‌ این است که از اولین شاعران پارسی گوی پس از اسلام، مانند حنظله بادغیسی (وفات ۲۲۰ هجری) تا جوان‌ترین شاعران نسل پس از انقلاب ۱۳۵۷، دوبیتی (رباعی) فرم انتخابی شاعران برای بیان احساس‌های شخصی، مسایل روز مردم کوچه و بازار، نظریه‌های فلسفی، دینی، اجتماعی، و ثبت لحظه‌های تاریخی بوده است.

در این گفتار، به اختصار، شکل گیری، تحول و تداوم دوبیتی (رباعی) را در طول بیش از یک هزار سال شعر پارسی پس از اسلام مورد بررسی قرار داده، و با ارایه نمونه‌هایی از آن در زمان‌های مختلف، نقش رباعی را در نگاهداری و گسترش فرهنگ و اندیشه‌ی ایرانی بازگو خواهیم کرد.